بوی خدا
ای ماه خدا، رمضان!
وقتی که می آیی، همه چیز بوی خدا می گیرد؛
بوی بهشت، بوی عرش.
وقتی که می آیی، سرانجام همه کارها به نشستن
بر سر سُفره خدا ختم می شود.
وقتی که می آیی، سلام ها ساده
می شوند و نگاه ها، بی آلایش.
وقتی که می آیی، ثانیه ها در گرسنگی
و تشنگی آدم ها، با حس قشنگی می گذرند.
با آمدن تو، روزنه امیدی بر عصیان آدم ها گشوده
می شود و غنچه بندگی ها، گُل می کند.
مَفَرّی از هیاهوها و سیاهی ها به سوی نور پیدا می شود؛
گریزی به سوی کهکشان عرش؛ گریزی به سوی خدا.
با آمدن تو، همه جا سبز می شود، همه آسمانی می
شوند و همه چیز بوی خدا می گیرد.
فاطمه پهلوان علی آقا
