پرستوها برگشته اند و ابرهای حجاز، بارش آغاز کرده اند
در دهمین جشن شکوفایی زمین.
امروز، سکه دولت به نام تو می زنند که زبانت، زبان «علی بن ابی طالب»
استو امتداد رسالت آسمانی ات، به خطبه های غدیر ختم می شود.
تو از پشت سال ها رنج و خفقان آمده ای؛
از پشت سال ها سکوت و تهدید، از پشت سال های بی پناهی شیعیان.
صدای سم اسب های کربلا، در رنج نامه های زندگی ات هست
و حنجره ات گواهی می دهد به زخم های هجرت.
شانه هایت، پر از پشته های عدالت است که باید ببخشی
و در دست هایت نامه های رسالت است که باید بخوانی.
تو را پیشاپیش صبح فرستاده اند تا چشم های خواب آلود
را بیدار کنی و بشارت دهی به دولت عشق.
