«انسان کامل»






علی جان، دست تو دشت برکت و چشمانت چشمه عاطفه.

نگاهت خواستگاه مهر و قلبت قبله اخلاص بود.
در زندگی تو، ایمان، ایثار، عشق و عرفان تفسیر
می‏شد و انسانیت به اوج می‏رسید.

تو والاترین آرمان بشری و تو شکوهمندترین قاموس ارزش‏هایی.
در محراب نیایشگر اشک‏ریزی که سر بر خاک می‏سایید؛

در میدان، رزم‏ آور قهرمانی که شمشیرش حماسه می‏ آفرید؛
در کوچه، پیر دل‏جویی که دستش گره می‏گشاد؛

در بازار، ناظری عادل که با نیرنگ ستیز می‏کرد؛
بر منبر، خطیب سخن آفرینی که طوفان احساس‏ها را بر
می‏انگیخت و گنجینه خردها را می‏گشود؛

و در همه جا اسوه و الگویی که انسانیت، با عطش
او را می‏طلبید.

علی، اسوه انسان کامل بود.