مقام رضا، ثمره نهایی روزه



در حدیث معراج داریم که پیغمبر اکرم(ص) وقتی به معراج رفت،
در آنجا خطاب شد «یَا أحْمَدُ هَلْ تَعْلَمُ مَا مِیرَاثُ الصَّومِ»؛

ای احمد، می دانی روزه چه اثری در پی دارد
و چه چیزی به ارث می گذارد؟

«قَالَ: لَا. ثُمَّ قَالَ: مِیرَاثُ الصَّومِ قِلَّةُ الْأکْلِ وَ قِلَّةُ الْکَلَامِ وَ
مِیرَاثُ الصَّمْتِ أنَّهَا تُورِثُ الْحِکْمَةَ وَ هِیَ تُورِثُ الْمَعْرِفَةَ وَ
تُورِثُ الْمَعْرِفَةُ الیَقِینَ فَإذَا اسْتَیْقَنَ الْعَبْدُ لَا یُبَالِی کَیْفَ أصْبَحَ
بِعُسْرٍ أمْ بِیُسْرٍ فَهَذَا مَقَامُ الرَّاضِینَ»؛

روزه دو اثر دارد؛
یکی اثر ظاهری است که همان کم خوردن است
و دومی که بالاتر است، کم صحبت کردن و سکوت
است که ما به آن «صومِ صمت» می گوییم.

اگر جلوی زبانت را بگیری و مراعات زبانی داشته باشی، این
موجب می شود که حکمت پیدا کنی.

آن وقت میراث حکمت، معرفت است و معرفت هم یقین
را از خود به ارث می گذارد و ثمره یقین هم «مقام رضا» است
و این همان مقامی است که با آن می توانی حجاب ها را برطرف کنی.