حدیث عید فطر
قال امام جعفر الصادق علیه السلام:
ان من تمام الصوم اعطاء الزکاة یعنى الفطرة کما ان الصلوة على النبى
(صلى الله علیه و آله) من تمام الصلوة.
امام صادق علیه السلام فرموده اند:
تکمیل روزه به پرداخت زکاة یعنى فطره است، همچنان که صلوات بر
حلول ماه مبارک شوال وفـرا رسیدن
عید سعید فطر،عید عابدان وصالحان
نـوروز پـرهیـزکاران، بهـارعـاشقـان
عید پـاداش شکیــابی و مـزد بنـدگی
براستشمام کنندگان عطرخوش بندگی
بـرمسلمیـن فــرخنـده و مبـارک بـاد
حدیث عید فطر
قال امام جعفر الصادق علیه السلام:
ان من تمام الصوم اعطاء الزکاة یعنى الفطرة کما ان الصلوة على النبى
(صلى الله علیه و آله) من تمام الصلوة.
امام صادق علیه السلام فرموده اند:
تکمیل روزه به پرداخت زکاة یعنى فطره است، همچنان که صلوات بر
جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید
هلال عید در ابروی یار، باید دید»
همه چیز، بوی کودکی می دهد؛
بوی خوبِ پناه گرفتن فرزند در دست های منتظر مادر؛
بوی گرمای آغوش مادر،بوی بی خود شدن و به خواب رفتن
از این همه نگاه آرام خدا که به قلب های مؤمنان روزه دار،
مثل نسیمی ملایم، وزیدن گرفته است.
یک ماه دهان و زبان و چشم و فکر را
از هر چه نخواستی تو، بر کنار داشتیم.دشوار بود،
اما به خواست تو بود. چشمی به پاداشت نداشتیم
و حالا تو از سرِ بزرگواری بی کرانت،
ما را به دریای کرامتت راه داده ای.
چه فطریه دل پذیری شده است!...
برایت می خوانم:
«در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع»
و تو می شنوی و به رمضان گذشته فکر می کنی؛
به یک ماه که سجاده حرف های سحریِ من با تو گشوده بود.
چرا پاسخ تو را نمی شنوم؟
آه! چه می گویم؟ این ستاره باران بالای سر،
این رضایت قلبی و این روزنه های امید
که در من آمده است همه پاسخ توست.
پس بار دیگر با همه مؤمنان،
به روی آراسته تو می گوییم:
منم که دیده به دیدار دوست کردم
باز چه شکر گویمت ای کار ساز بنده نواز
مصطفی پورنجاتی
می خواست بهانه ای که پر نور شویم
از هرچه بدی و غیر او دور شویم
یک ماه پر از فرصت برگشتن داد
یک عید فرستاد که مغفور شویم
یک ماه صدا کرد که زیبا باشیم
در هر سحر و شبی چو مولا باشیم
ماه رمضان ماه مهارت ورزی ست
باشد که همیشه مثل حالا باشیم
یک ماه بهشت بر زمین حاکم شد
یک ماه ز عصیان دلمان نادم شد
یا رب نکند دوباره مهجور شویم
یک مژده بده که وصلمان دائم شد
فعالیتهای فرهنگی ، هنری، ادبی ، صوتی و تصویری:
پاداش عشق و شکیبایی {ویژه نامه عید سعید فطر} (ویژه نامه سال 91)
مقالات و سایرمطالب مرتبط :
بهانه ای برای خدا
جماعت! این فقط عید نیست؛
بهانه ای خالقانه است برای کرامت و بخشندگی؛
فرصتی است تکرار ناشدنی، برای اجابت همه نیازهایی که چشم
به آستان رمضان دوخته بودند.
پس درمی یابیم این شکوه مبارک را و با هم ترانه ممتدِّ عبودیت را بخوانیم؛
چرا که همگان معترفیم بر عطش وصل و مرتکبیم بر شور مسلمانی!
مبارک باد این عید بر همه عاشقان صبح!
عید فطر ـ پایانی برای شروع
به نماز می ایستم و پنج تکبیر می زنم بر دنیا و هر آنچه مرا از
نوازش نسیم رحمتت دور می سازد.
می خواهم حسن ختام میهمانی ات، ابتدای آشنایی تازه ام با تو باشد.
اکنون به مدد عبورم از باغ صیام، عطر گل های تازه عبودیّت را آن چنان
در سر دارم که بیدارتر از همیشه، می بینمت.
چه شیرین است طعم میوه های آسمانی تو، آن هنگام که دست بر
قنوت نماز عید بر می داریم و تو را زمزمه می کنیم:
«اَنْ تُدْخِلَنی فی کُلِّ خَیر...»
«دارد به خنده چشم جهان باز می شود
یعنی که عید فطر تو آغاز می شود»
سپیدترین تبریک، پرنده ترین روز
دل های عاشقان، از ماه نور، به جلوه گاه ربانی فطر پیوند می خورد؛
عاشقانی که یک ماه صداقت های ناب را نوشیدند و از سرچشمه فضایل بهره ها جستند.
فصل کرامتی بود مالامال از حضور چکامه های اُنس و دعاهای تقرب.
امروز، دل های عاشقان، با قنوت های پی در پی به استقبال عید عشق رفته اند.
دلدادگان تکلیف، به پاسدات فطر، با توشه ای برگرفته از
رمضان، به نماز ایستاده اند. «اللّهُمَّ اَهْلَ الکِبْرِیاء وَالْعَظَمَةِ...»
این سپیدی که فطر بر آنها عرضه کرده است، حاصل سفره های ساده
رمضانی و سحرهای پرطراوت «أبوحمزه» است؛
حاصل طعم لذت بخش گرسنگی و تشنگی در مهمانیِ خدا.
حقیقت فطر، نتیجه تلاش گری روح، در ماه بذرافشانی سجایای اخلاقی است.
عاشقان عارف خوب می دانند که تدوین معنویات رمضان، به دست فطر سپرده شده
است تا ذخیره ای روشن برای فردای معاد باشد. آستان فطر، امروز گلباران است.
عطر تبریک های صمیمی، پیرامون روزه دارانِ پاک، به مشام می رسد
«هذاَ الْیَوْمِ الَّذیِ جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمینَ عیدا...» نیکو وارستگانِ شهرِتعبّد، از آزمون صیام، سرفراز
بیرون آمده اند و اینک قشنگ ترین و گیراترین شادباش هارا در دل های هم می کارند.
امروز، عید فطر است و پرنده ترین روز.
امروز، روز تولدی دیگر است.
برخیز، از چشمه همیشه جوشنده فطر، همه سال را رنگ زلال بزنیم!
یا اهل الکبریاء و العظمه!
اکنون که خورشید عید سر می زند، چشم انتظارم تا از جود و جبروت
تو، خود را میان اهل رحمت و مغفرت بیابم که این شعف
از تصور بخشش توست؛
نه از تجسم اعمالم.
قصد آن دارم، چشم هایی را که در نهر رمضان تو شست وشو
کرده ام، دیگربار به غبار گناه نیالایم.
به راستی، عید روزی ست که در آن معصیت تو نباشد.
دستم را بگیر تا از همین نقطه، تولد دیگری را در خود شروع کنم.
