سفارش تبلیغ
صبا ویژن

آیه های انتظار



خورشید چهارم





زیباتر از تو، چه کسی پروردگارش را ستوده؟
عاشقانه تر از تو، چه کسی دعا کردن می داند؟


خدا را سپاس که تو را آفرید تا ستایش و حمد
خالق را از تو بیاموزیم.


خدا را سپاس که تو را به دنیا هدیه داد تا زبان عاشقانه ترین
شکرها را در کام تو بگذارد و بی بدیل ترین نیایش ها
را از زبان تو به گوش عالمیان برساند.

خداوند تو را برای خویش آفرید.برای آنکه روز و شب
ستایشش کنی و پیراهن نیایش بر تن و پیشانی سجده گزار
بر خاک، توحید را در زیباترین خلعت عبادت،
پیش تمام چشم ها به تصویر درآوری.


آه ای روح عاشقانه دعا!
ای شیرین زبان ستاینده!
کاش فرصت آن باشد تا در تمام حاجت هایمان
به دعاهای مستجاب تو اقتدا کنیم.

کاش بتوان پشت سر سجده های مستدام تو خداپرستی کرد.
کاش شمّه ای از سجاده شبانگاه تو را برای خویش
به امانت بگیریم و به بهشت وصل شویم.


ای مضمون یگانه پرستش! ای اشک بی پایان تهجّد!
گویا تمام بغض های غریبانه علی و زهرا از
حنجره معصوم تو سردرآورده اند.

گویا تمام معرفت بی شباهت حسین در رگ های تو
به جوش و خروش درآمده است.

گریه های بی پایان علی و شب زنده داری های پیوسته
فاطمه اقیانوس عبادت تو را آفرید.

تو فرزند مناجات عارفانه حیدری. فرزند بی خوابی های
سجاده نشین کوثر. فرزند روزه های مداوم رسول.


چگونه در این همه توحید تو حیران شویم؟
بعید نیست که فرزند عاشورا، زینت عبادت کنندگان عالم باشد.
بعید نیست تو در آستین یکتاپرستی ات جز دست دعا نداشته باشی.


سجده، تضرع خاکساری ا ست که نامش را از نام تو گرفته.
سجده آبرویش را مدیون توست...


سجده به تو می بالد و هستی اش را از آن تو می داند، ای سجاد!
که پیشانی موحدت، همه عمر آشنا به خاک بود و لب های
زمزمه گرت یک نفس نیایش می سرود.

سر از سجده های عاشقانه ات برندار که تداوم هستی
به یمن این سجده هاست...

که رحمت و لطف پروردگار بر کاینات به خاطر آبروی
سجده های توست... سر از سجده برندار که
خداوند، سجده هایت را سخت دوست می دارد.


صدایت را می شنوم. از دانه دانه هر تسبیح
از تار و پود هر چه سجاده، از خمیدگی قامت
هرچه محراب از خاک هر سجده گاه، صدای تو را می شنوم.


هرجا دست دعایی به سوی آسمان بلند می شود
هرگاه آرزومند بی قراری پروردگارش را صدا
می زند این تویی که شنیده می شوی.

تویی که کلمات دعا را بر لب ها تلقین می کنی.
تویی که زیباترین خواهش ها را در هیئت حرفی
قشنگ در دهان ها می گذاری و آن گاه خودت
برای این دعاهای عاجزانه، آمین می گویی.


صدای تو را می شنوم:
«خداوندا تو حتی بر آنان که از تو درخواست نمی کنند
و با خداوندی ات به جدل برمی خیزد نعمت می بخشی.

پس چگونه بر من عطا نکنی. منی که سائل درگاه توام
و یقین دارم که تو خالق و خداوند عالمی».


سودابه مهیجی




ارسال شده در توسط محب مهدی


خورشید چهارم





زیباتر از تو، چه کسی پروردگارش را ستوده؟
عاشقانه تر از تو، چه کسی دعا کردن می داند؟


خدا را سپاس که تو را آفرید تا ستایش و حمد
خالق را از تو بیاموزیم.


خدا را سپاس که تو را به دنیا هدیه داد تا زبان عاشقانه ترین
شکرها را در کام تو بگذارد و بی بدیل ترین نیایش ها
را از زبان تو به گوش عالمیان برساند.

خداوند تو را برای خویش آفرید.برای آنکه روز و شب
ستایشش کنی و پیراهن نیایش بر تن و پیشانی سجده گزار
بر خاک، توحید را در زیباترین خلعت عبادت،
پیش تمام چشم ها به تصویر درآوری.


آه ای روح عاشقانه دعا!
ای شیرین زبان ستاینده!
کاش فرصت آن باشد تا در تمام حاجت هایمان
به دعاهای مستجاب تو اقتدا کنیم.

کاش بتوان پشت سر سجده های مستدام تو خداپرستی کرد.
کاش شمّه ای از سجاده شبانگاه تو را برای خویش
به امانت بگیریم و به بهشت وصل شویم.


ای مضمون یگانه پرستش! ای اشک بی پایان تهجّد!
گویا تمام بغض های غریبانه علی و زهرا از
حنجره معصوم تو سردرآورده اند.

گویا تمام معرفت بی شباهت حسین در رگ های تو
به جوش و خروش درآمده است.

گریه های بی پایان علی و شب زنده داری های پیوسته
فاطمه اقیانوس عبادت تو را آفرید.

تو فرزند مناجات عارفانه حیدری. فرزند بی خوابی های
سجاده نشین کوثر. فرزند روزه های مداوم رسول.


چگونه در این همه توحید تو حیران شویم؟
بعید نیست که فرزند عاشورا، زینت عبادت کنندگان عالم باشد.
بعید نیست تو در آستین یکتاپرستی ات جز دست دعا نداشته باشی.


سجده، تضرع خاکساری ا ست که نامش را از نام تو گرفته.
سجده آبرویش را مدیون توست...


سجده به تو می بالد و هستی اش را از آن تو می داند، ای سجاد!
که پیشانی موحدت، همه عمر آشنا به خاک بود و لب های
زمزمه گرت یک نفس نیایش می سرود.

سر از سجده های عاشقانه ات برندار که تداوم هستی
به یمن این سجده هاست...

که رحمت و لطف پروردگار بر کاینات به خاطر آبروی
سجده های توست... سر از سجده برندار که
خداوند، سجده هایت را سخت دوست می دارد.


صدایت را می شنوم. از دانه دانه هر تسبیح
از تار و پود هر چه سجاده، از خمیدگی قامت
هرچه محراب از خاک هر سجده گاه، صدای تو را می شنوم.


هرجا دست دعایی به سوی آسمان بلند می شود
هرگاه آرزومند بی قراری پروردگارش را صدا
می زند این تویی که شنیده می شوی.

تویی که کلمات دعا را بر لب ها تلقین می کنی.
تویی که زیباترین خواهش ها را در هیئت حرفی
قشنگ در دهان ها می گذاری و آن گاه خودت
برای این دعاهای عاجزانه، آمین می گویی.


صدای تو را می شنوم:
«خداوندا تو حتی بر آنان که از تو درخواست نمی کنند
و با خداوندی ات به جدل برمی خیزد نعمت می بخشی.

پس چگونه بر من عطا نکنی. منی که سائل درگاه توام
و یقین دارم که تو خالق و خداوند عالمی».


سودابه مهیجی




ارسال شده در توسط محب مهدی
ارسال شده در توسط محب مهدی
ارسال شده در توسط محب مهدی

 




البشارة ای محبّان حضرت سجاد آمد
شیعیان مرتضی را شافع میعاد آمد

بر مسلمانان گیتی پیشوای دین و دانش
شادی ما گشته کامل رهبر عُبّاد آمد


چون قدم بنهاد در عالم ندا در دادجبرئیل
عالم کون و مکان راسیّد سجّاد آمد

تابعین کربلا را رهبرنستوه و دانا
دشمن پیگیر ظلم و جورو استبداد آمد


هست شمشیرش دعا ، برخوان کتابش تا بدانی
آن که باشد در فنای خصم دین استاد آمد

بود معراجش نمازش ، منبع عرفان کتابش
آن که درس دین و دانش را به عالم داد آمد

ارث علم محمد پیشوای اهل تقوی
مومنین را تاکند از علم خود را ارشاد آمد

زهد و تقوایش شد عالمگیر و در تفسیر قرآن
آن که تقوی را همی دانست خیر الزاد آمد


ناله هایش در سکوت شب شد فریاد امّا
آن که می باشد سکوتش برتر از فریاد آمد

حضرت سجاد آمد« سرویا » برگو به یاران
آن که جان ها را کند از قید غم آزاد آمد

شاعر:سرودی



ارسال شده در توسط محب مهدی





میلاد نور

فرشتگان آسمانی در میلاد نور، زائرسرای حسینی شدند
تا نغمه خوان سروش هدایت و تهنیت گوی مولودی باشند
که طلایه دار نور و سرسلسله آفتاب بود.

مولودی که بر پیشانی بلندش، مهر بندگی بود و شیدایی
و دلدادگی را در آیینه نیایش و پرستش او نمایان ساخت
و راز حق و حقیقت را به گونه ای نو و زیبا
در وجود او آشکار کرد.


علی بن حسین(ع) در شکوه عظمت از مدح و ثنا
فراتر است و در زیبایی، از ستایش بی نیاز.

او میراث دار فضایل پنج تن است.
با این جمله آیا می توان به او فضیلتی نسبت داد؟


زیور عبادت کنندگان به انسان ها درس پرستش آموخت
و روح نیایش در کالبدشان دمید و محراب نیایش را
به میدان مبارزه با سیاست ها و تبلیغات شیطانی امویان تبدیل کرد

و از سلاح دعا، حربه ای بُرّنده علیه دشمنان دین ساخت.
او پناه پناه آوران بود در هنگام بیم ها و هراس ها
در روزگاری که صداها خاموش شده بود


قافله سالار راهیان نور، موسی وار، حقیقت جویان را
از نیل بلا عبور داد و به ساحل نجات رسانید.

درود خدا بر او و سلام ما به لحظه های عارفانه اش.



ارسال شده در توسط محب مهدی






میلاد تو، میلاد عشق است

کسی غوغای دل مرا به چنگ و دف می زند.
نمازم رنگ موسیقی گرفته.

دو صد قیام آواز می خوانم؛ دو صد نیاز در
سماع آمده و دو صد سجده در ترنم و غزل می نشینم.


سجده می کنم به درگاه خدایی که تو زیبا سجده اش کردی.
ای تاریخ کربلا! ای پهلوان شام و ای معنای علوی بودن!

تو پیغام حسین علیه السلام بودی و
چه زیبا پاس داشتی آخرین نماز او را.


به راستی پناه جستن از خدا در برابر ستم و نادانی،
بهترین فریاد مبارزه است؛ آن هنگام که نان و نادانی، مردم
را در بند عافیت گرفتار می کنند و استبداد،
بر غیرت دینی و انسانی مردم افسار می بندد.


سلام خدا بر حسین علیه السلام و بر تو علی بن الحسین
و بر یاران تو و پدر شهیدت، ای فرزند نماز و ای پدر دعا.


روز میلاد تو، روز پیوند نماز و جهاد است
و روز یگانگی دین و حکومت. تو زندگی را با
رنگ دعا در کام بشر ریختی؛

آن گاه که جماعت مسلمانان یا از ترس ظلم و استبداد
بنی امیه، راه زهد و گوشه گیری پیش گرفته بودند و با دنیا
کاری نداشتند و یا در علاقه دنیا و غنائم جنگ غرق بودند
و معنویت و عبادت را با زندگی بیگانه می دانستند.


میلاد تو میلاد راز و نیاز است.
میلاد تو معنای زندگی عاشقانه است.
میلاد تو میلاد عشق است.

حسین امیری



ارسال شده در توسط محب مهدی







ای سجاده ­نشین عرش، می­ آیی و ملایک به حضورت می­ بالند.
همراه نسیم، تا خلوت گل­های سجّاده می­ آیی تا در شب­های نور
برترین زینت عبادت­کنندگان جهان باشی.

پیشانی ­ات، صحیفه­ ای است که گواه عبودیت توست.
بیا که روزگاری در امتداد وجود حسین(ع)، تا کربلا
همچون ستارگان دنباله ­دار، عشق را به دوش خواهی کشید.


طلوع کن؛
از مشرقِ جان فرزند علی، ای چهارمین خورشید منجلی!

... و تو آمدی؛ با کلید دعا در دست
تا تمام درهای بسته را بگشایی.


هر آن­گاه که انسان، در مدار بسته سکوت خویش
مناجات خائفین تو را زمزمه می­کند، به رهایی می­رسد؛
هدیه تو، آرامشی است به روان مؤمنین.

ببار، ای ابر رحمت، تا فصل تنهایی بشر
را با نجواهای شبانه خود، به صبحدم پیوند زنی.



یا سید الساجدین(ع)


ارسال شده در توسط محب مهدی










حوریان آسمان، گرداگرد مدینه بال گشوده ‏اند
و کودکی در دامان «شهربانو»، آرام به خواب رفته است.

فرزند حسین علیه ‏السلام ، وارث سرمایه آسمانی پدر
میراث نامیرای کربلا، چشم می ‏گشاید.

خدا را سپاس که تو را آفرید تا ستایش
و حمد خالق را از تو بیاموزیم

خدا را سپاس که تو را به دنیا هدیه داد
تا زبان عاشقانه ‌ترین شکرها را در کام تو بگذارد

و بی ‌بدیل ‌ترین نیایش‌ها را از زبان تو
به گوش عالمیان برساند



 


ارسال شده در توسط محب مهدی










حوریان آسمان، گرداگرد مدینه بال گشوده ‏اند
و کودکی در دامان «شهربانو»، آرام به خواب رفته است.

فرزند حسین علیه ‏السلام ، وارث سرمایه آسمانی پدر
میراث نامیرای کربلا، چشم می ‏گشاید.

خدا را سپاس که تو را آفرید تا ستایش
و حمد خالق را از تو بیاموزیم

خدا را سپاس که تو را به دنیا هدیه داد
تا زبان عاشقانه ‌ترین شکرها را در کام تو بگذارد

و بی ‌بدیل ‌ترین نیایش‌ها را از زبان تو
به گوش عالمیان برساند




ارسال شده در توسط محب مهدی
<      1   2   3   4   5   >>   >