غم نامه
ای فاطمه! ای یادگار رسول خدا!
ای هستی مرتضی! ای قلب تپنده ولی خدا!
دیگر مدینه آوای تو را نمی شنود.
دیگر کسی از صدای گریه های شبانه روزی
توبه علی شکایت نمی کند
و امروز اهل مدینه به خواب راحت فرو می روند.
قبرت از دیدگان آن ها مخفی شد تا نگاهشان به قبر تو نیفتد
و لحظات عیش و نوش و بزم خوشگذرانی آن ها به هم نخورد.
امروز بغض سه ماهه علی ترکید و برای اولین
باردر کنار بستر بیماری ات قطرات اشکش
را مقابل دیدگان تو جاری ساخت.
نمی دانم چرا خود گریه می کرد، ولی فرزندانت
را به آرامش دعوت می کرد.
امروز برای لحظاتی قلب علی از تپش ایستاد،
ولی اول مظلوم عالم باید بماند و رنج غربت
زهرا و مظلومیت خود را تحمل کند.
امروز دستان کوچک بچه های زهرا پیکر او را در بغل گرفتند
و برای همیشه از مادر مهربان خود وداع کردند.
