آب گلویشان خشک شده بود. لب هایشان ترک خورده بود و زبان توی دهانشان نمی چرخید.
آسمان آنقدر گرفته بود که گریه اش نمی گرفت... دست به دامنت شدند و تو با آن همه بزرگی ات رفتی... شانه های آسمان لرزید؛ تا تو رفتی و با مشک های پر از آب برگشتی... همه ما تاسوعا را با تو می شناسیم. تاسوعا، با تو با آن همه بزرگی ات گره خورده است.
همه ما تاسوعا را به نام گره گشای تو دخیل بسته ایم؛ یا اباالفضل علیه السلام!
